Bursaspor bir kez daha küme düştü...

Gelecek yıl, bir alt lig olan, 3'ncü ligde mücadele edecek.

Mücadele edecek çünkü, dibin daha dibi yok!..

Türk futbol tarihinde ilk defa şampiyonluk kupası olan bir takım bu kadar dibi gördü!..

Bursaspor'un geldiği bu noktada, sorumluların hesap vermediği, vermeyeceği, bir sistem tekrar sorgulanmalıdır.

Ama bugün siyaseti bir kenara bırakıp, duygularımı dile getirmek istiyorum...

***

2004-2005 sezonu...

14-15 yaşlarındayım.

Mudanya'da oturuyorum, Şehreküstü'nde dershaneye gidiyorum.

Bursaspor birinci ligde mücadele ediyor.

Sıra arkadaşım var, hasta Bursasporlu...

Beni her iki haftada bir Atatürk Stadyumu'nda maça götürdü.

Başlarda kendi ısmarlıyordu maç biletlerini ama sonra onsuz da gitmeye başlayınca, baktım ki ben Bursasporlu olmuşum...

Bu arada bazen yakın şehirlerdeki deplasmanlara da gitmişliğim vardır...

Yani doğuştan Bursasporlu değil, sonradan Bursasporluyum....

Bursaspor tutkum, her geçen gün arttı. Süper lige çıktık. Muhteşem mücadele ediyoruz...

Yıl 2010...

Üniversiteyi kazanmak için 4'ncü kez ÖSS'ye girmenin peşindeyim.

Her şeyi bir kenara bırakmış ders çalışıyorum.

Stada gidemiyorum, maç izleyemiyorum. Sadece gazeteden sonuçlara bakıyorum.

Ve Bursaspor şampiyon oldu. Aynı yıl ben de üniversiteyi kazandım.

Üniversiteden memlekete döneceğim zamanı genelde, maç olduğu haftalara denk getirmeye çalıştım.

Yıllar yılları kovaladı.

Gazeteci oldum, her hafta basın tribününden izledim maçları.

Bursaspor bir kez daha birinci lige düştü.

Bursaspor, düştükçe ben daha çok bağlandım takımıma...

2'nci lige düştü, biz yine Bursasporluyuz.

3'ncü lige düştü, biz yine Bursasporlu olmaya devam edeceğiz.

Bu derin bir tutku...

Hangi ligde oynadığının bir önemi yok!

Evet, üzüldüm...

Ama hiçbir şey, beni Bursaspor'un boş tribünlere karşı oynadığı maç kadar üzemez...

Bursaspor'un tekrar üst liglere çıkması için önce taraftarıyla barışması lazım.

Bu derin tutku kaybolduğunda ise bir daha hangi ligde oynarsak oynayalım, Bursasporlu olamayız...